Baby zoo and mount bromo

Selemat pagi,

Na de nachtbus te hebben genomen, wat een heel avontuur is. Ben ik in de ochtend om 5 uur aangekomen in Surabaya. De nachtbus is echt iets wat je mee gemaakt moet hebben in Indonesie. De buschauffeur rijdt sneller dan normale auto's, haalt rechts en links in en doet aan bumperkleven. Iets wat je in Nederland niet snel ziet.

Toen ik om 5 uur was aangekomen heb ik meteen Ragil mijn host in Surabaya gesmst. Hij moest nopg even bidden en kwam me daarna ophalen. In de tussentijd heb ik soep gegeten en een beetje rondgelopen. Na een half uurtje was ragil bij de busstation en zijn we op zijn scooter naar zijn huis gereden. Ragil woont in een schattig indonesisch huisje met zijn 5 zussen. Hij woont zelf alleen met 1 zus in huis en zijn andere zussen wonen naast hem. Bij Ragil thuis kreeg ik weer ontbijt echt heel lekker. Dus ik had genoeg eten op voordat ik naar de Tamam safari ging. Helaas kon Ragil niet mee omdat hij zelf nog wat dingen moest doen voordat hij naar japan gaat. Ragil heeft me naar de busstation gebracht en tegen de chauffeur gezegt dat hij me moest afzetten bij de Ojek plaats. Helaas is dit niet helemaal goed gegaan en stapte ik veel te laat uit. Dit betekende dat ik een heel eind terug moest lopen. Na een tijdje kreeg ik een lift van 2 jongens. Deze jongens brachten mij helemaal naar de Tamam safari die boven op de berg was...... Dit was dus een beter oplossing dan de hele berg op lopen.

De tamam safari is super leuk, de dieren hier lopen vrij en hebben een ruime leefomgeving. Ik heb hier echt van alles gezien zebra's, olifanten, giraffe, kamelen, tijgers, leeuwen noem het maar op. Ik heb zelfs een kameel geaaid en een zebra van heel dichtbij gezien. Na de safari kan je de park in en is er een soort van dierentuin. Helemaal boven aan hebben ze een babyzoo. Hier kan je op de foto met een baby leeuw, tijger en oerang oetan. Deze kans heb ik me niet voorbij laten gaan en ben dus op de foto geweest met deze lieve diertjes. De oeran oetan was net een baby met zijn luier om. Na de baby zoo was er een dolfijn en show met andere zee dieren. De show was geweldig en hilarisch. Eerst waren er 2 zee otters die hun best deden om alle kunstjes goed te doen. Alleen bij het springen over een stokje ging er 1 otter er onderdoor. Ik denk dat hij geen zin had om te springen. De 2e act was een zee leeuw, deze zee leeuw kwam heel enthousiast de podium op en at zijn visje. Daarna ging hij weer terug naar zijn bassin. De zee leeuw had denk ik geen zin om op te treden, of hij had plankenkoorts. Als laatste kwamen de dolfijnen die natuurlijk de hoogtepunt waren. Na afloop kon je geld doneren wel 20000 rupiah en kreeg je een kusje van de dolfijn. Om terug naar Surabay te gaan moet je eerst met de ojek naar beneden en daarna de bus nemen. Ik had geen zin in ojek en besloot om te gaan lopen. Gelukkig kon ik daarna liften en mocht ik met een medewerker van de tamam safari mee rijden tot de busstation, lucky me.

Terug in Surabaya kwam Ragil me ophalen en zijn we Surabaya in gegaan. We stopte bij een standbeeld van een haai en een krokodil. Surabaya betekend haai en krokodil. Sura is haai en baya is een krokodil. Na dit monument zijn we naar de mall geweest en heb ik mocca peach coffee op.... Een hele aparte smaak maar niet verkeerd. Vervolgens zijn we naar de oudste ijssalon van Surabaya gegaan en daarna naar de tabak museum. Na de tabak museum zijn we over de brug gegaan van Surabaya en Madura. De brug is nog niet zo lang geopend en mooi om te zien. Weer terug in Surabaya heb ik nog schoenen gekocht omdat mijn gympen kapot waren. Thuis hebben we tofu op met lontong, ei en kroepoek. Omdat het al vrij laat was en ik niet zoveel had geslapen zijn we maar naar bed gegaan. Ragil moest zijn tas nog inpakken voor morgen omdat hij morgen naar tokyo gaat.

De volgende morgen kreeg ik ontbijt van de zussen van ragil en hebben ze mij naar de busstation gebracht en ben ik naar Probolingo gegaan. Ragil had ervoor gezorgd dat ik een host in Probolingo had en zo kwam ik bij Kholid. Kholid werkt bij een tourist information centre en kon mij veel vertellen over Bromo, Ijen en alle andere steden. Na goed gepraat te hebben heb ik ervoor gekozen om alleen Bromo te doen omdat Ijen vrij ver en duur is. Na alleen door de stad te hebben gelopen kwam Kholid mij ophalen en zijn we naar de haven gegaan om de zonsondergang te zien. Dit was erg mooi en ik ben zelfs op een grote boot gegaan om betere foto's te maken. Het was best eng om erop te gaan aangezien je vanaf de wal op een ballustrade moet lopen om op de boot te komen. Maar de lieve mensen op de boot hebben mij geholpen. Na de haven zijn we naar een vriend van Kholid gegaan en daarna met z'n alle naar een andere vriend om daar ayam sate te eten. Om half 2 bracht Kholid me naar mount bromo waar ik veder op de moter met mijn tour guide Iman naar de uitkijkpunt ging. S' nachts is het best wel eng op de berg aangezien je niets kan zien en we heel hoog moesten gaanm. Mount Bromo is de grootste en bekendste berg in Indonesie. om half 6 kwam de zon op en iedereen stond klaar om er foto's van te maken. Na de zonsopkomst zijn we naar de krater gegaan van de vulkaan. Deze vulkaan leeft nog en stinkt onwijs naar zwavel. De klim omhoog was best zwaar omdat je door de lucht minder goed kon ademen. Omdat ik met de motor was hoefde ik maar 200 meter te lopen. De mensen die met een jeep kwamen moesten zelf 2 km lopen, voor de mensen die daar geen zin in hadden waren er paarden die je kan huren.

Weer terug in Probolingo heeft Kholid ervoor gezorgd dat ik een host in Malang had. Dus ben ik weer met de bus naar Malang gegaan. Indonesiers zien westerse mensen als lopende portomonee. Dat is soms best vervelend zeker omdat je geen Bahasa verstaat. een man in de bus probeerde mij meer te laten betalen. Toen ik erachter kwam dat ik te veel had betaald werd ik boos en heb ik een scene gemaakt op de bustation. Ik weet dat het een beetje raar is voor misschien omgrekend 2 euro. Maar het gaat om het principe. En uiteindelijk heb ik mijn geld terug gekregen. Je moet hier echt oppassen. De mensen worden soms best brutaal, aangezien ze je over naartoe willen brengen zodat ze geld kunnen verdienen. Zo komen er ook mensen naar de angkot toe en vragen dan waar je heen gaat.... of elke keer als je de bus uitstapt of naar de bustation gaat wordt je omringd door ojek chauffeurs of taxi mensen.

Maarja dat is Indonesie. Nu zit ik in de bus naar Malang:D

ciaooooo