Kuala lumpur, 6th dangerous city of the world

Op 11 juni besloten Pia en ik terug te gaan vanaf Cherating naar Kuala lumpur. We hadden er echt zin in om weer in een grote stad te zijn. De eerste 2 dagen met en zonder Pia gingen heel goed. We zijn naar de Skybar geweest, petronas towers, chinatown, litte india etc. Toen ik de 13e vroeg in de ochtend naar het vliegveld ging werd ik beroofd. Ik was samen met Tim een man van het hostel die mij veilig naar KL sentral wilde brengen. Helaas hadden de 2 mannen op de motor alles van mij gestolen. En dan voel je je echt zielig. Ik had geen mobiel, camera, ipod, paspoort, creditcard en geld meer.

Geen paspoort betekent 8 dagen hel in Kuala lumpur. Nadat we meteen naar de politie zijn gegaan voor een report zijn we in de middag naar de NL ambassade geweest. Helaas wist onze geliefde ambassade mij niet alles netjes te vertellen waardoor ik alleen maar meer in de problemen kwam. nadat ik de volgende dag geld bij de western union had opgehaald en mijn noodpaspoort bij de ambassade werd mij verteld dat ik met dit paspoort overal naar toe kan, het is gewoon een echte paspoort alleen geldig voor 1 jaar. Nou ik dacht na 2 dagen depressief te zijn maar een ticket naar Miri te boeken en mijn reis verder af te maken. Helaas verliep alles niet zo als geland en werd ik geweigerd aan de grens van Miri. Kennelijk heb ik om Maleisie uit te komen en Borneo in te komen mijn entree stempel nodig. Dit netjes in mijn officiele paspoort staat maar dus niet in de noodpaspoort. Want dat was niet nodig volgens de ambassade. Toen de immigratie mij niet wilde doorgaan wist k het echt niet meer. Ik heb meteen Tim de Nederlandse ambassade laten bellen en toen bleek later dat ik inderdaad eerst naar de immigratiedienst van KL had gemoeten. Iets wat alleen op een doordeweekse dag kan en het was zaterdag. Wat betekende dat ik de dag ervoor toen ik om 10 uur bij de ambassade was gewoon even langs de immigratie had kunnen gaan. Nu moest ik 5 uur in een kamer wachten waar ik me echt een gevangene voelde en mocht ik daarna terug naar KL. Gelukkig heeft de ambassade netjes bekend dat zij een grote fout hadden gemaakt en heb ik dit ook zwart op it staan voor mijn verzekering.

Omdat het dus zaterdag was moest ik nog tot maandag wachten voordat ik naar de immigratiedienst kon gaan. Dus nog 2 dagen vervelen en beetje rondlopen in KL is niet meer leuk als je beroofd bent. Maandag ebn ik met Bin meteen om 8 uur naar Putrajaja gegaan voor de immigratie. Dit ging helaas niet zo snel als ik had verwacht aangezien je bij binnenkomst van een vliegveld alleen een stempel en een sticker krijg, dat is in 10 min gebeurd. Dit duurde echter 3 uur voordat al het papierwerk door ieder inspecteur goedgekeurd werd. Na 3 uur mocht ik dus eindelijk naar verdieping 3 en het gebouw heeft 6 verdiepingen.... om een visa aan te vragen. Aangezien er elke dag zoveel mensen komen voor een nieuwe visa, overstaym werk visa of wat dan ook laten ze maar een X aantal mensen per dag een visum aanvragen. Ik mocht de volgende dag terug komen omdat ze geen nummers meer hadden. S' avonds ben ik met Lea naar de bios gegaan en heb ik een camera gekocht. Een beetje afleiding is altijd prettig.

De volgende dag zijn we vroeger naar Putrajaja gegaan en heb ik weer na 3 uur wachten en langs alle balie's te zijn geweest eindelijk mijn visum gekregen voor 90 dagen. Gelukkig hoefde ik hier niet voor te betalen. Bin en ik zijn daarna meteen naar het vliegveld gegaan omdat ik het helemaal had gehad met KL en het liefst meteen naar bali ging. dus ik wilde een vlucht gaan boeken. Ook dit ging niet zo als verwacht. Met een noodpaspoort mag je kennelijk geen vis on arrival aanvragen. Ik mocht dus eerst naar de Indonesische ambassade gaan om daar vervolgens een visa aan te vragen. Aangezien dit allee in de ochtend kan ben ik weer terug naar de hostel gegaan. De volgende dag ben ik met al mijn documenten, foto's en papieren naar de ambassade gegaan. Helaas deed mijn wekker het niet en moest ik me heel erg gaan haasten. Ik was zo bang te laat te komen en dat wil je echt niet! aangezien ze maar 120 mensen per dag een visum laten aanvragen. Kuala lumpur kent meer dan 3 miljoen indonesiers die ook terug willen of op vakantie en hebben dan een visum nodig. vervolgend heb je ook nog de toeristen die voor 2 maanden in indonesie willen reizen. Gelukkig was ik met de taxi optijd gekomen en heb ik de aanvraag netjes ingediend. De volgende dag kon ik het komen ophalen tussen 2 en 4. Vandaag is Laura een vriendinnetje van mij aangekomen in KL. Dus nadat ik terug was gekomen heb ik mijn spullen gepakt en ben ik naar haarh ostel vertrokken. Samen zijn we nog een beetje KL ingegaan en gaan shoppen.

De volgende dag gingen we ambassade hoppen aangezien Laura haar creditcard moest ophalen bij de duitse ambassade en ik naar de indonesische ambassade moest om mijn visum op te halen. We waren daar netjes op tijd en als een van de eerste. Het verliep super totdat ik zag datze bij mijn geslacht een M hadden gezet in plaats van een F...... werkelijk alles gaat hier verkeerd. Dus na dit gemeld te hebben moesten we 10 min wachten om dan eindelijk mijn goede geldige visum te krijgen. Eindelijk alle visa's binnen, voor de zekerheid ben ik ook naar de ambassade van singapore gegaan aangezien ze hier allemaal dicht bij elkaar zitten. Bij de ambassade zeiden ze dat ijn paspoort geldig was en dat ik geen problemen zou krijgen bij de immigratiedienst.... dat zeiden ze.. Na vandaag besloot ik nog 2 dagen in KL te blijven aangezien het super gezellig was met laura en de andere meiden in onze dorm. En er waren niet veel andere steden die ik kon bezoeken voordat ik naar Singapore ging. Dus in de avond zijn Frederique, laura en ik naar World War Z gegaan. een super goede film en dat was ook goed voor mijn humeur. Daarna zijn wen og een beetje barretjes gaan hoppen met de mensen van onze hostel. De volgende dag hebben we uitgeslapen en gingen we shoppen. Nu bij mijalles eindelijk opgelost is kreeg Laura last van haar teen. eerst dachten we dat het een blaar was maar het werd aleen maar erger. uiteindelijk bleek dat ze een vervelende infectie had opgelopen. Dus behalve je paspoort kwijtraken kan je ook een infectie krijgen hier. Kuala Lumpur is de 6e gevraalrijkste stad op aarde. Dat is goed te merken hier je moet niet als vrouw alleen lopen en al zeker niet in de nacht. Eeb hadtas is niet slim aangezien ze die gewoon vn je arm afrukken. ook een hengel tas is niet goed, ze slepen je hier gewoon mee enze rijden 100km per uur.... Bij de hostel heben ze een jongen een elktro shock gegeven om zijn geld te stelen. Dus nooit s' avonds of s' nachts geld opnemen. Dingen zoals dit gebeurd overal in ZOA. Zo heeft een zweedse jongen in Vietnam een pistool tegen zijn hoofd gekregen omdat ze zijn geld en mobiel wilde, is Laura ook beroofd van haar tas en is Lea beroofd in Bangkok bij een reisbureau. Het gebeurd overal en je moet gewoon net pech hebben.

Maar goed de 22e was het dus eindelijk tijd om naar Singapore te gaan. Ja, eindelijk naar Singapore en daarna naar Bali. Helaas zoals ik al hd verwacht gingen ze moeilijk doen over mijn paspoort. Om Maleisie uit tek omen was niet echt een probleem. Om Singapore in te komen daar in tegen was een heel ander verhaal. Ik heb ongeveer alle immigratiediensten gezien en weet nu hoe het is als je niet zeker weet of je wel of niet een land binnen mag komen zoals je op tv ziet. Dat is echt onwijs kut. Zeker omdat ik niet expres mijn paspoot ben verloren. Bij de immigratie dienst zeiden ze eerst dat ik het land nietm ocht binnenkomen, dit zou betekenen dat ik terug naar KL had gemoten en daar een dure vlucht naar Bali had moeten boeken aangezien ik terug vlieg vanaf jakarta. Maar naar heel veel bellen en wachten en een hoop rare vragen. Zo werd ik eerste groepen om mijn vingerafdrukken te geven en hun vragen te beantwoorden over wat, wanneer en hoe het was gebeurd. Nadat dit gesprek goedgekeurd was most ik weer wachten. De man van de immigratie was aan het bellen en stelde me vragen zoals, waar woon je? waarom woon je in NL? ( want ik ben chinees), waar zijn mijn ouders? etc.... nal ang wachten kreeg ijk dan eindelijk mijn stempels om Singapore in te gaan voor 90 dagen. hiervan zou ik er maar 1,5 gaan gebruiken.
Het enige wat ik kan zeggen is dat je paspoort echt HEILIG is, ik heb meteen een moneybelt gekocht en die verlies ik nooit meer uit het oog.

Singapor is in vergelijking met KL heel veilig. Je ka nhier gewoon s' avonds rondlopen wat erg prettig is aangezien het hier zo warm is. En de lucht momenteel zwaar bevuild is door de sumatranen die z nodig de palmbomen moeten verbranden. Maar alles bij elkaar was het een goede ervaring en heb ik veel geleerd en toch wel veel pech gehad.